Eg sit på ein krakk nordom huset
og ser ned mot vatnet.
Ei stor bjørk står i vasskanten.
Fin, kvit bork nedst og hundervis av greiner
med tusenvis av grøne lauv
som bivrar opp mot meg.
Eg går ned til bjørka
og steller meg ved sida av henne
medan eg lenar meg mot stomnen
Me står tett, jamsides, og teier.
Ho ser på meg
og eg ser på henne.
- No er eg ei bjørk, tenkjer eg.
Bjørka tenkjer at ho er eit menneske.
Me står slik, lenge, jamsides
og seier ingenting,
bivrar lett, båe to
og tenkjer vårt.
(rb-2013)
