Best på avstand

Eg trør ut på ei stor flytetorve

som ligg inntil breidda ved vatnet

nedom husa. Ho ber meg godt.

Kraftige, hòle røter

av grovt gras gjev god flyteevne.

Midt på torva veks ei lita bjørk.

Lagnaden har sleppt eit frø nett her.

Eg set meg ned ved bjørka og sparkar ifrå.

Torva sig sakte, duvande og lydlaust

utover spegelblank vassflate.

Mjuke, usynlege straumar frå elveosen

fører oss vidare utover vatnet.

Me seier ingenting, korkje treet eller eg,

berre ser opp mot husa og bjørkelia

og tenkjer nok det same;

- stundom er livet best på avstand.

(rb sept2011)